Terugweg

Zoals bijna elke ochtend zitten we vandaag om 6:30 aan het ontbijt. De koffers staan al ingepakt in de kamers en als we klaar zijn met het ontbijt besluiten we dan ook te vertrekken. Het is een kleine 4 uur rijden naar Miami. We nemen de snelste route; de Turnpike. Onderweg ziet Ria nog een paar herten in de berm en Edwin ziet een alligator. Wendy valt in slaap en Henk geniet van het uitzicht dat aan hem voorbij trekt. Langzaam aan wordt het drukker op de weg, we maken een stop bij de enige niet verbouwde serviceplaza, Mile post 144 Port St. Lucie. Daarna tuffen we weer verder. Volgens de tomtom zouden we voor 11 uur aankomen bij de luchthaven, iets wat aan de vroege kant dus tijd voor een extra stop. We nemen de afslag, Griffin Rd om te stoppen bij Griff’s Western Store. Een walhalla voor de western ruiter. Wendy struint de rekken af naar koopjes maar vindt helaas niets. Maar het blijft een belevenis om er rond te lopen. Na een kwartier stappen ze allemaal de auto weer in en gaan verder. Er is tijd genoeg dus we besluiten nog een stukje Miami te laten zien door over de A1A south te rijden. Hier staan de mega hoge zeer luxe hotels en appartementen complexen en mooie huizen met bootjes aan het water. We kijken onze ogen uit. Aan het einde rijden we op south beach en zijn we even in een andere wereld met alle art deco huizen om ons heen en alle drukte die bij south beach hoort. We gaan van stoplicht tot stoplicht. Als we bijna aan het einde van de A1A zijn rijden we richting de luchthaven. Iets na 12 uur rijden we de parkeergarage in van de autoverhuurbedrijven. Het afgeven van de auto is zo geregeld en we kunnen verder met de koffers in de hand. Lift in naar het treintje dat ons naar de terminal brengt. Dan weer een heel stuk lopen, juiste terminal vinden en met de lift naar beneden. En dan staan we voor de balie van Air Berlin. Het is nog rustig en voor we het weten hebben we de koffers ingeleverd en de boardingtickets in de hand. Door naar het volgende punt, paspoortcontrole. Ook dit is zo gebeurd en aansluiten gaan we door de xray. Een bekende procedure, schoenen uit, alles uit de zakken en alles in de witte bakken. Zelf de bakken door de ingang van de machine duwen en dan zelf door de mensen xray machine lopen. Geen van ons wordt extra gecontroleerd, behalve dat Henk nog even zijn riem moet afdoen. Vreemd want de dame aan de andere kant zei dat hij die wel mocht omhouden, en nu moet ie toch af. Maar ook dit geeft weinig problemen. Spullen weer allemaal van de band afhalen, schoenen aan en wij zijn achter de douane. Ons vliegtuig vertrekt vanaf terminal E maar hier is weinig te vinden om even lekker te zitten en te eten. Dus lopen we naar terminal D, hier is een TGI Frydays en het is even lopen maar als we eenmaal zitten is dat al snel weer vergeten. Het eten smaakt uitstekend en is een goede bodem voor de lange vlucht. Iets na 2 uur lopen we terug naar terminal E en nemen plaats bij de gate. We wachten geduldig en kijken mensen en naar het tv scherm voor ons. Iets na 3 uur begint het boarden en omdat we bij de 2^de groep horen die mogen boarden zijn we snel in het vliegtuig. Henk en Ria hebben net als op de heenweg een zee van ruimte omdat ze bij een deur zitten. Naast hun zit een vrouw met een hulphond. De hond is de hele vlucht indrukwekkend braaf en wekt veel bewondering. Edwin en Wendy zitten een stukje voor hun aan de andere kant van de wc. We stijgen netjes op tijd op en dan begint de lange vlucht, zo’n 8:30. Het is een beetje onrustige in het begin van de vlucht waardoor er geen warme dranken worden geserveerd maar verder loopt het allemaal soepel. Na het eten gaat het licht uit en is het tijd om te slapen. Edwin en Wendy dommelen zo hier en daar weg. Henk en Ria lukt het niet om de slaapt te vatten. 1:30 voor het landen gaan de lichten weer aan en is het tijd voor ontbijt. Voor we er erg in hebben is het tijd voor de landing. De terugvlucht gaat sneller dan verwacht en rond 7 uur staat ons vliegtuig weer netjes aan de grond in Dusseldorf. Een heel stuk weer wandelen naar de paspoortcontrole en dan is het wachten bij de bagageband. Onze koffers komt bij de laatste groep maar als we ze hebben kunnen we zo door de douane lopen. Het is nog een heel stuk gesjouw met de koffers naar de skytrain. 2 roltrappen op maar dan kunnen we in het treintje naar de parkeergarage. Auto staat nog net zo netjes op zijn plek als we hem hebben achtergelaten, alleen een beetje stoffiger. En dan kunnen we op weg naar Hengelo. Rond half 10 rijden we daar de garage in en is het tijd voor een bakkie koffie. Waarna Henk en Ria op weg gaan naar huis….We hebben een prachtige week gehad waar we nog lang op terug zullen kijken.

Manatee's

Vanmorgen gaat om 5 uur de wekker bij Edwin en Wendy op de kamer, Henk en Ria zijn dan al een half uurtje wakker. Tegen kwart voor 6 komen we elkaar tegen bij de ontbijtzaal. 6 uur scherp gaan we de auto in. Buiten is het nog donker. Tijdens de rit naar Crystal Rivers zien we langzaam aan de zon opkomen. Iets na half 8 komen we aan bij Duncan Donut voor koffie en lekkers. En nog het aller belangrijkste, een sanitaire stop. Op de boot mogen we namelijk “no piepie in wetsuit”. Klokslag 8 rijden we de parkeerplek op bij Pier Peet. Kapitein Broderick zit al in zijn boot te wachten. Hij komt snel naar ons toelopen om de parkeerbon te geven. En hij heeft een speciale clubkaart van de 96 club. Hier hebben we de vorige keer enorm om gelachen en de sfeer is weer gezet. Snel de grappige boot op en we varen meteen weg. Tijdens het varen doet hij de video aan en Henk en Ria moeten goed opletten wat er wel en niet mag tijdens het zwemmen met de manatees. Dan worden de wetsuits gepast en voor we het weten zijn er manatees in zicht en gaan we te water. Voor Henk en Ria de eerste keer en het drijven blijkt lastiger te zijn dan het eruit ziet. Ze proberen het beide dapper maar de manatee is ver van de boot en dus staan ze al snel aan boord. Edwin is inmiddels de pro en is zo bij de manatees. Er is ook een andere gids bij van een andere groep in het water en Edwin krijgt netjes van hem uitleg over de manatee en wat ie doet. Het is voor Edwin genieten en wij genieten vanaf de boot. Broderick besluit dat we eerst naar de spring gaat om het drijven en snorkelen te oefenen. Als we er aankomen gaat Edwin als eerste te water, hier kan je goed staan en Edwin legt netjes uit wat Henk en Ria moeten doen. Voor we het weten zien we Henk en Edwin de spring indrijven, Ria komt terug want die heeft krijgt water binnen. Henk en Edwin genieten van de mooie Spring en zien allerlei vissen. Als ze terugkomen zijn we erg trots op hun en gaan we verder op zoek naar manatees. Tijdens het varen zit Henk voorop de boot en opeens ziet hij keien in het water en wijst, het blijken rustende manatees te zijn en ze maken zich snel klaar om te gaan zwemmen. De manatees zwemmen een klein stukje weg en doen dan weer een tukkie. Edwin en Henk kunnen ze goed observeren en genieten op en top. Edwin steekt zijn vingers op als er 1 naar boven komt om adem te halen. Het is voor iedereen een enorme ervaring. Als iedereen weer aan boord is varen we terug naar de pier. We krijgen allemaal een dikke knuffel van kapitein Broderick en dan is het tijd om in de auto te stappen. Highway 19 wordt gevolgd richting het zuiden. Als Wendy bij een stoplicht, TSC schreeuwt wordt de auto naar rechts getrokken en niet veel later lopen we de winkel in. Niks bijzonders gevonden vervolgen we onze weg. Na een tijdje komen we langs de clinic van Bonati, toch bijzonder weer te zien en het “brings back memory’s” van 13 jaar geleden. Dan gaat de tomtom aan en zitten we al snel op een tolweg richting Tampa. Bestemming Citrus Park Town Mall. Als we uit de auto stappen is het buiten enorm warm geworden en snelle we naar de ingang van het winkelcentrum. We slenteren er rond tot we bij de foodcourt komen. Tijd om iets te eten. Johnny Rockets, een hamburger, patat en milkshakes. Als we alles hebben opgesmikkeld zien we het personeel een beetje moeilijk heen en weer te lopen. De lichten beginnen de knipperen en de muziek gaat harder. De personeelsleden kijken zich nog even moeilijk aan maar dan lopen ze alle drie naar voren en beginnen een dansje. Het is hilarisch en de middelste jongen krijgt het schaamrood op de kaken maar danst dapper door, ondanks dat wij op nog geen meter van hem op afstand zitten. Als ze klaar zijn, laten we ze achter ons. En duiken Edwin en Wendy de Abercrombie nog even in. Niet veel later komen ze weer tevoorschijn met een tasje in de hand. Kortom een geslaagde missie. Op naar de auto en vervolgens rijden we terug naar Orlando. Ander half uur later staan we weer bij het hotel. We gooien de tassen in de kamer en lopen we naar Miller. Na een paar biertjes en patatjes lopen we terug naar het hotel. Tijd voor de “witte koffie” bij het zwembad. We hebben weer lol voor 10 en ook fijne serieuze gesprekken. Morgen vertrekken we helaas weer naar huis :-(

Shop shop shop en eten...

Uiteraard zitten we vanmorgen weer vroeg en fruitig aan het ontbijt. Daarna spreken we om half 9 af om op pad te gaan. Eerst maar een richting Down Town Disney, onderweg rijden we het terrein even op van Floridays. Hier kunnen Henk en Ria zien waar Charon heeft verbleven toen ze met ons op reis was. Aangekomen bij Disney parkeren we bij de Marketplace lekker vooraan want het is nog rustig. We slenteren over de marketplace, bijna alles is nog gesloten maar daardoor kunnen we rustig kijken en foto’s maken. Als we de marketplace hebben verkent en verbaasd zijn over de grote lopen we terug naar de auto. Op naar de Ross, voor een jeansjacht. Het is een geslaagde jacht want binnen enkele minuten hebben we beet. Levi’s voor Charon en Wendy. Het wachten in de rij voor afrekenen duurt langer. Door naar de volgende shops, Premium Outlet aan de noordkant van de I drive. Edwin snuffelt even in de Hugo Boss en daarna slenteren we door de mega grote outlet. Starbucks is ook aanwezig en Wendy en Ria trakteren zichzelf op een cappuccino. Op het muurtje van de bijgelegen fontein genieten we in het zonnetje van ons bakkie leut en kijken mensen. Het wordt langzaam drukker in de outlet. We zien mensen het centrum inlopen met grote koffers. E&W vertellen dat die koffers straks weer gevuld het terrein verlaten. Na een rondje wandelen komen we terug bij de auto, tijd voor de volgende stop: Florida Mall. De auto wordt geparkeerd bij de Macys zodat we die makkelijk terug kunnen vinden en we lopen het winkelcentrum in. Uiteraard slaan we de M&M winkel niet over. Het blijft gek om te zien hoeveel onzin ze kunnen maken over 1 snoepje. Maar een hele attractie om te zien. We slenteren verder door de Mall en iets na 12 uur staan we wederom bij de auto. Tijd om iets te eten, Steak ‘N’ Shake zoeken we op de tomtom. Er moet er een zijn 1 kilometer van ons verwijderd maar die kunnen we niet vinden. Dan de volgende maar, zo’n 11 kilometer verder. Als er aankomen herkennen Edwin en Wendy de omgeving weer en staat er voor na het eten alweer wat op het programma. In de Steak ‘n’ Shake is het druk en moeten we even wachten voordat we een plekje krijgen. Als we eenmaal zitten kunnen genieten we van de bedrijvigheid. Ria besteld een milkshake en als ze die voor zich krijgt is het op en top genieten. Ook het eten wordt geserveerd en is uitstekend en de porties zijn van normaal formaat. We smikkelen er op los en als de rekening wordt neergelegd is iedereen verbaasd, nog geen 22 dollar voor 4 personen. Vrolijk lopen we de deur weer uit en op naar de volgende bestemming. Crackel Barrel, niet voor het eten maar wel voor het winkeltje. Buiten zitten mensen in de schommelstoelen te wachten tot ze worden opgeroepen om te komen eten en wij schuiven het winkeltje in. Een gezellige oud Amerikaanse boel. Ria vind een leuk shirt en als er afgerekend is lopen we weer naar buiten. Auto in en op naar de buurman, Target. Een enorme alles in 1 winkel, van tv’s tot bananen. We gaan naar de bekende wijnstelling en halen nog wat te knabbelen voor vanavond bij de “witte” koffie. Auto weer in en dan is het tijd om terug te gaan naar het hotel om de wijn koud te zetten. Onze kamers zijn aan de beurt om schoongemaakt te worden en we besluiten daarom maar lekker bij het zwembad plaats te nemen. Henk en Ria doen hun zwemkleding nog even aan en nemen een verfrissende duik. Wendy zit aan de kant met haar voeten in het water en Edwin zit onder de parasol met de laptop op schoot. Verder is er helemaal niemand in het zwembadgedeelte en het is genieten. Zo af en toe vliegt de helikopter over en dat is het dan ook. Na een tijdje kleden Henk en Ria zich weer aan en is het tijd om op pad te gaan…..op naar Miller, een gezellige bar. De heren gaan aan het bier, Ria probeert een cocktail en Wendy gaat aan de limonade. De cocktail van Ria valt een beetje tegen maar de biertjes vallen in de smaak. Als we een tijdje zitten bestelt Edwin patat en worden er toetjes besteld. Als die op tafel komen zijn ze enorm. Gelukkig delen Edwin en Wendy hem en uiteraard maakt Henk dat kleine puntje zo soldaat. Als we een paar biertjes verder zijn slenteren we weer naar het hotel. We hebben weer lol voor 10. Terug maken we ons weer klaar voor de laatste ronde koffie. In de lobby nemen plaats en de chips en nootjes komen op tafel. Ria en Edwin achter de Ipad, Wendy probeert dit stukkie in elkaar te flansen en Henk kijkt tv……morgen gaan we naar Kapitein Broderick.

Een historisch dagje

Vanmorgen vertrekken we al vroeg naar St. Augustine. Het eerste stadje gestichte door de spanjaarden in 1565. Als we na 2 uur rijden aankomen parkeren we in de overdekte parkeergarage, geen overbodige luxe met deze warmte. We slenteren het stadje in, allemaal leuke oude gebouwtjes het een nog krakkemikkiger dan de ander. Het oudste schooltje bewonderen met veel plezier en de grote winkelstraat is nog lekker rustig. Eerst maar eens een lekker bakkie leut op een bekend adres voor Edwin en Wendy. We nemen plaats op het terras en we worden netjes bediend. Met grote bakke koffie zitten we heerlijk in het zonnetje. Aan de overkant van de straat zit een man te spelen op de accordeon. Het geeft een lekker sfeertje. Als de koffie op is slenteren we verder het dorpje in. Er staan prachtige panden en de spaanse invloeden is goed te zien. We eindige bij het water en het fort. Prachtig uitzicht over de mondig van de zee. Het is op en top genieten. Zo hier en daar zien we mensen lopen in oude kostuums om de stad nog meer sfeer te geven.

Tegen 12 uur wordt het steeds drukker en gaan we terug naar de auto. Terug richting Orlando, maar niet voordat we een tussenstop maken bij een Outback. We eten heerlijk maar veel te veel. Het toetje doet ons de das om, we ploffen bijna uit onze broeken en rollen bijna naar de auto. Op naar de volgende stop, Daytona. We rijden langs de bekende oval en parkeren de auto bij de mall tegenover de oval. Even snel de Abercrombie in. We vinden er niks dus we staan ook snel weer bij de auto. Volgende stop…het strand. We rijden richting het strand maar het is erg druk. Edwin probeert een binnendoorweg en kan een stukje afsnijden maar bij de A1A aangekomen blijft het druk. Het strand is afgeladen en we besluiten verder te rijden. De Native American Fesitval in het zuiden van Daytona. Het is in een parkje en als we van de parkeerplaats naar het park over een loopbrug lopen, zien we allemaal schildpadden in het water zwemmen. We blijven even kijken en er komen er steeds meer aanzwemmen. Ze verwachten eten, net als de eendjes bij ons in Nederland. Helaas kunnen we ze niet voeren en we lopen verder. Inmiddels brand de zon goed en het is daardoor erg heet. Het festival valt een beetje tegen, het heeft weinig met de native american te maken en er staan dieren in te kleine hokken of vastgebonden aan een boom, zonder mogelijkheid om in de schaduw te staan. Daarbij herkennen Edwin en Wendy enkele standje van hun vorige bezoek aan een Pow Wow. Als we het terrein hebben rondgelopen gaan we snel weer terug naar de auto, die inmiddels ook een bijna kook temperatuur heeft bereikt. De tomtom wordt ingesteld op het hotel en we rijden terug naar Orlando. Bij het hotel aangekomen halen de heren nog even een paar flessen wijn en dan is het tijd voor onze standaard procedure….lekker relaxen beetje lachen en “witte” koffie drinken. Er staat een aardige wind buiten en bij de tweede bak gaan we dan ook snel naar binnen. Morgen hebben we vast weer een relaxed dagje :-)

Van Kamperen tot Country Club

Vanmorgen zijn we al vroeg wakker. Om half 7 hebben we bij het ontbijt afgesproken. Als Wendy en Edwin bij het ontbijt aankomen is een drukte van je welste en Henk en Ria zitten al klaar aan een tafeltje midden in de zaal. We genieten van het ontbijt en als we klaar zijn gaan we allemaal nog even terug naar de kamer. Tegen kwart voor negen klopt Wendy dan aan bij de kamer van Henk en Ria om even een winkel te bekijken. Edwin blijft achter in het hotel omdat hij een conference call heeft en moet dus werken. Wendy kruipt achter het stuur en rijdt naar Brass Pro Outdoor World. Als we naar binnen lopen kijken Henk en Ria hun ogen uit. Boten, oneindig veel hengels, messen, pistolen, kluizen jachtkleding en ander aanverwante spullen voor het buitenleven. Je kan het zo gek niet bedenken, in het aquarium zwemmen enorme vissen. En als decoratie in de winkel staan veel opgezeten dieren, van kalkoenen, zwijnen tot beren.

Als we uit zijn gekeken rijden we een stukje verder naar Sheplers, Western Wear. Het is inmiddels 10 uur en de winkels wordt voor ons geopend, we zijn de eerste klanten. Al slenterend kijken we een beetje rond maar we vinden niks wat onze interesse wekt en lopen dus weer naar buiten, de zon in. Tijd om terug te gaan naar het hotel. Als Wendy de auto parkeert, hoort ze een sms’je binnen komen. Dat zal Edwin zijn om te zeggen dat ie de mogelijkheid heeft om zich bij ons te voegen. We ontmoeten hem op de gang en pakken nog een bakkie in de lobby, die we lekker opdrinken op het terras bij het zwembad. Edwin verwacht nog 1 telefoontje….maar na 30 minuten wachten geven we het op en besluiten we te gaan rijden. Op naar Ocala, Silver Spring Park. Het is ander half uur rijden maar we zijn erg verrast als we bij de parkeerplaats aankomen. De toegang zijn twee prachtige witte gebouwtjes met daartussen een mooie boog met de naam van het park. Vervolgens komt er een mooie fontein en wederom een toegangsgebouw. Hier is vroeger de kaartverkoop geweest. We slenteren door en het park is prachtig aangelegd. We komen bij een kleine boulevard en daar kunnen we kaartjes kopen voor de boot. Er varen hier boten met glazen bodems waardoor je heel mooi kan zien wat er in het water zwemt, groeit en bloeit. We nemen plaats op een muurtje en wachten geduldig af. Edwin is ondertussen nog aan de telefoon en werkt dus nog even door. Als we de boot op kunnen is Edwin bijna klaar met zijn gesprek en kunnen we weer genieten van de springs. De kapitein praat zo vreemd dat we maar de helft van zijn verhaal verstaan. We kijken gefascineerd naar de bodem en het is prachtig een lijkt wel een drijvend aquarium. Het is een half uur genieten en dan meren we weer aan. Al slenterend gaan we terug naar de auto. De volgende halte is Bootbarn. Hier vinden we “de laarsjes” die Charon heeft besteld en Wendy een jeans met korting dankzij haar klantenpasje. Tijd voor eten bij Rascal BBQ. Uiteraard weer patat met wat lekkers. Als we de buiken weer vol hebben starten we de auto en gaan we terug richting Orlando. We gaan achter langs via The Villages. Een prachtig dorp voor de gepensioneerde die verslaafd zijn aan golf. Langs de weg zien we speciale padden voor de golfcarts. Het is echt ongelofelijk wat voor gekke aangepast wagentjes we zien rijden. De weg is eindeloos, de ene wijk volgt de andere wijk op. Het zijn allemaal afgesloten beveiligde wijken en het eindigt met adembenemende Country Club. We vervolgen onze weg en verbazen over de verschillen. Het ene moment is het allemaal prachtig verzorgt en het volgende moment lijkt het wel een vuilnisbelt. We tuffen door met de auto en proberen zoveel mogelijk de tolweg te vermijden. Maar na ruim een uur gaan we toch de tolweg op. Nog even iets te snacken en een ijsje halen bij de Publix. Terug bij het hotel nemen we plaatst bij het zwembad en genieten van het ijs en de bekende witte koffie ….. morgen weer een heerlijke dag J

Wild Florida

Om half 7 zitten we aan het ontbijt. Tegen 7:45 vertrekken we naar Kenansville, waar het park Wild Florida is gevestigd. Tijdens de rit genieten we van de gigantische mooie huizen die we zien en alle koeien in de grote woeste weilanden. Na ruim 40 minuten worden we een zijweg opgeleid. De weg heeft net een dun laagje asfalt gekregen en het rijd beter dan de zandweg die het nog in februari was. Als we aankomen zijn we de eerste klanten, maar er is al volop bedrijvigheid. De reservering is bekend en we krijgen tegen een gereduceerde prijs de 1 uur tour. Om 8:45 moeten we op het dek klaar staan. En dan is het even wachten. Tijdens het wachten genieten we van het uitzicht en de aangename temperatuur. Iets na 9 uur worden we naar de boten aan het einde van de pier gestuurd, naar Kapitein Jeff. We zijn met 13 mensen, een groep van 6, 3 en wij 4tjes. De plekken in de boot worden toegewezen en wij 4tjes mogen plaatsnemen op de voorste bank. Super want dan heb je de mooiste zicht. Na een korte veiligheidsuitleg vertrekken we. Op zoek naar de dieren. Al snel zien we de eerste alligator zwemmen en dan de tweede, derde ect. ect. We zien ze van klein tot groot. Moeder alligator met vele kleintje tot een volwassen exemplaar van ruim 3 meter. Het is enorm genieten. We vliegen door het riet en soms gooit de kapitein even goed het gas erop. We varen het meer helemaal rond en het is een geweldige ervaring. Als we weer op de pier staan lopen we door naar het bijgelegen dierenparkje. Het is erg netjes en de hokken zijn mooi ruim en met veel aandacht aangelegd.

Als we alles hebben bekeken stappen we de auto weer in. Op naar TSC, Tractor Supply Co in St. Cloud een soort Welkoop. Aangekomen snuffelen we door de kledingrekken. Edwin vind mooie winterspijkerbroeken voor 7 dollar. Ze zijn helemaal gevoerd met een zachte fleecestof. Wendy slaat er meteen 2 in, vindt nog een leuk shirt en dan kunnen we in de rij bij de kassa. Er staat een lange rij maar gelukkig spring er en dame bij en zijn we zo aan de beurt.

Dan is het tijd om naar de luchthaven van Orlando te rijden om de auto te ruilen. Deze heeft namelijk afgesleten achterbanden en als je dan harder rijd op de snelweg begint de auto te schudden. Niet helemaal wenselijk voor een huurauto. Bij de verhuurmaatschappij aangekomen leveren we hem in en mogen de heren een andere uitzoeken in de garage. Ze hebben in de klasse keuze uit 3 en ze maken de keuze voor een Chevolet Equinox. Als alles geregeld is rijden we via de 528 naar Ruby Teusdays om te eten. Het eten smaakt uiteraard uitstekend. Als we onze weg vervolgen doen we een korte tour langs Universal en dan gaan we richting Millenia. Het is een prachtige luxueuze mall, Henk en Ria kijken hun ogen uit. Al slenteren belanden we bij de Starbucks. We nemen plaatst bij de fontein en genieten van de mensen en onze koffie. Als alles op is slenteren we verder en bekijken we de gehele mall. Edwin en Wendy doen nog wat aankopen en dan stappen we wederom in de auto. We rijden over de International Drive terug naar de Publix om wat “koffie” (lees witte wijn) te halen. Terug bij het hotel zitten we al snel op het terras bij het zwembad aan de “koffie”. Wendy werkt vast aan het blog en we hebben weer lol voor 10……

Van Miami naar Orlando

Iedereen is al vroeg wakker. We hebben om 7 uur bij het ontbijt afgesproken maar via Facebook is er even contact en besluiten we allemaal eerder te ontbijten omdat we toch al wakker zijn. 6:15 zitten we met zijn viertjes aan tafel en genieten van het ontbijtbuffet. Als we klaar zijn halen we de koffers van de kamers en Edwin checked ons uit. Op naar Orlando. We vermijden de tolwegen en gaan dus via de provinciale weg. Het landschap is vlak maar ruig en moerassig omdat het de uitwateren zijn van de Everglades. Na een kilometer of 20 loopt het langzaam over in landbouwgebied. Veel gras en een beetje mais. Dan zien we een klein vliegtuigje een hele korte bocht maken en heel laag van de grond vliegen. Het lijkt wel een stuntvliegtuig maar het blijkt een sproeivlieger te zijn. Hij maakt elke keer korte bochten en dan weer laag naar de grond en weer op om te keren ect. ect. Als we heel dichtbij zijn keert ie net voor ons en gaat laag over de weg. Een geweldig gezicht. Het landbouwgebied is ook enorm voor kilometer en kilometers zien we dezelfde ranch aan onze rechterhand. Als we bij Belle Glade links af gaan rijden we langs Lake Okeechobee, het grootste meer van Florida, 1900 vierkante kilometer. Als we een oprit zien naar een dijk pakken we die en we hebben een prachtig uitzicht over het enorme meer. We vervolgen onze weg en na ruim 2 uur rijden komen we bij onze eerste bestemming, Eli’s Western wear in Okeechobee. We snuffelen wat rond in deze western winkel maar vinden niks. Terug naar de auto, de tomtom wordt opnieuw ingesteld, helaas is er een adres verloren van een winkel. We zoeken nog even maar als we het niet vinden pakken we de route op richting Orlando. Onderweg zien we veel koeien of sinaasappelbomen. En de ene na de andere vrachtwagen gevuld met sinaasappels. Dan komen we langs de fabriek die deze allemaal verwerkt, Florida’s Natural. Uiteindelijk rijden we de I4 op en zijn we bijna in Orlando. We komen binnen bij disney en besluiten de afslag te nemen bij de 535. Daar kunnen we rustig een hapje eten bij de Applebees. Edwin parkeert de auto bij de buren, Lonestar, en we moeten een beetje door de berm lopen maar dan komen we er alsnog. Het eten is goed en als we weer bij de auto staan besluiten we nog “even” Disney te laten zien. Het parkterrein in enorm groot en aan het einde van de weg halen we een ijsje bij de McDonalds. We nemen buiten plaats op de loveseats en genieten van het ijsje. Dan is het tijd om naar het hotel te rijden. De Hampton Inn, op de Universal Drive. Onderweg verteld Edwin alle ins en out van wat we tegen komen. Aangekomen in het hotel worden we vriendelijk geholpen en Henk en Ria krijgen een kamer op de begane grond. Wendy en Edwin mogen naar de 5^de etage voor hun kamer. Een uur nemen we even de tijd om ons op te frissen en contact te hebben met het thuisfront. Dan is het half 5 en lopen we naar de International Drive. Even naar de drogist voor enkele benodigdheden en dan slenteren we heerlijk door in het zonnetje. Langs de Hawaian Rumble minigolf en “het huis op de kop” van Ripley’s. In Pionte lopen we naar de Pub. Een drankje aan de bar. Helaas smaakt de cola niet helemaal lekker en besluiten we dan ook om door te gaan. Terug naar het hotel. Daar pakken we de auto om bij de Publix een wijntje te halen. Een lekkere koude Riesling wordt de keuze. Aangekomen in het hotel pakken we een paar koffiebekers. Want we weten niet of het gewaardeerd wordt dat we alcohol drinken aan het zwembad, dus we schenken de wijn in koffiebekers en dan lopen we naar het zwembad om heerlijk in de schaduw te zitten. We kletsen wat en voor we het weten is de “koffie” op. Henk heeft wel zin in een duik en dus nemen Henk en Ria de bekers mee terug naar de kamer om de bekers opnieuw te vullen. Eenmaal terug neemt Henk een frisse duik, want de zon is inmiddels bijna onder en dan is het toch een stuk kouder. En de rest geniet van de koffie en hebben lol voor 10. Er wordt steeds meer gelachen en de kaken doen er pijn van…..Als iedereen zijn bekertje weer leeg heeft wordt het tijd om terug te gaan naar de kamers. Moe maar voldaan vallen we allemaal in slaap….morgen gaan we naar de airboat.

Daar gaan we dan....

Maandagavond staan in Opperdoes de koffers gepakt in de gang. In Hengelo gaan Edwin en Wendy om 7 uur s ‘avonds nog “even” naar de makelaar om het voorlopig koopcontact van hun nieuwe appartement te tekenen, en pakken daarna de laatste spulletjes in. Dan gaan we allemaal een korte nacht in. Henk en Ria kunnen de slaap niet meer vatten en stappen dan ook iets voor 2 uur in de auto. Ze hebben onderweg naar Hengelo noodweer met veel regen en wind. Soms kunnen ze maar 70 km/u rijden. Edwin en Wendy stappen na een onrustige uurtjes slaap rond 3 uur uit bed en maken zich klaar voor vertrek. Rond 4 uur krijgt Wendy een sms’je van Ria dat ze bij de afslag Hengelo zijn, en dus binnen 5 minuten bij ons zullen arriveren. Edwin is inmiddels in de garage om de auto te verplaatsen en die loopt dan ook naar beneden om ze op te vangen. Edwin rijdt de auto in de lift en ze pakken de koffers over in de auto van Edwin. Nog even naar boven voor een bakkie koffie en dan vertrekken we naar Düsseldorf. Ondanks het vroege uur is het al druk op de weg en hoe dichter we bij Düsseldorf komen hoe drukker het wordt. Rond half 7 parkeren we de auto op P5, wel even zoeken want de vast plek van Edwin is bezet en we moeten het een etage hoger zoeken. Met de monorail naar de vertrekhal, is voor sommige een beetje spannend maar voor we het weten staan we in vertrekhal C. Niet helemaal duidelijk is waar we moeten wezen voor Air Berlin. Ergens in de hoek zien we wel rode borden en we gaan er maar eens kijken. Het blijkt inderdaad de hoek van Air Berlin te zijn met een speciale balies voor de vluchten naar de USA. Er staat een lange rij en we sluiten dan ook maar geduldig aan. Het inchecken gaat snel en voor we het weten hebben we de tickets in de hand en lopen we naar de beveiliging voor controle. Hier is geen rij en kunnen we dus zo doorlopen. Alle handbagage, broekriemen, sieraden ect. moet door de x-ray en wij mogen door de detectiepoortjes. Wendy wordt eruit gepikt en wordt extra gecontroleerd. Als onze spullen goed zijn bevonden en Wendy weer bevrijd wordt uit het controlehokje pakken we onze spullen bij elkaar en lopen naar de volgende stop. De paspoortcontrole, ook hier maar enkele mensen voor ons en voor we het weten staan we achter de douane. Op zoek naar een kop koffie. Wendy en Edwin weten een beetje de weg en hebben de koffiehoek dan ook snel gevonden. Even relaxen na alle hectiek, het is inmiddels 7:15 en dus vanaf het parkeren zo’n 3 kwartier is geen slechte doorloop. De koffie smaakt goed en na een klein uurtje lopen we richting de gate, een klein stukje terug. We wachten geduldig en iets na half 9 begint het boarden. Netjes per boardinggroep, wij zitten in groep B en zijn dus snel aan de beurt. In het vliegtuig moeten we een heel stuk naar achter lopen, Henk en Ria zitten op rij 36 en Edwin en Wendy op 37. Als we bij de stoelen aankomen, komen er een grote glimlachen op de mond van Henk en Ria, wat een ruimte. Ze zitten bij een uitgang en hebben daardoor heel veel beenruimte. Langzaam aan komen ook de andere passagiers aan board. Het vliegtuig zit niet vol en er hangt daardoor een rustige en prettige sfeer. Op tijd gaan we de lucht in. Onderweg hebben we een klein moment van turbulentie maar over het geheel verloopt het allemaal zeer soepel. Het videosysteem is van mooie nieuwe touchscreens voorzien en er is genoeg keuze aan films.

En dan na ruim 10 uur vliegen is het zover, de landing wordt ingezet. We vliegen over een prachtige azuurblauwe zee met hier en daar een zandbank en verlaten eiland. En dan…vliegen we over Miami Beach met een prachtig uitzicht over de grote hotels. Even later land het vliegtuig keurig en rustig. Uit het vliegtuig lopen we in een warme klamme omgeving in en het is een heel stuk wandelen naar de immigratie. Hier nemen we even afscheid van elkaar, want Edwin en Wendy gaan naar de Global Entry Machines en Henk en Ria gaan via de gewone immigratiebalies. We zien mekaar weer bij de koffers. Al snel hebben we mekaar weer gevonden en zijn ook alle koffers weer in ons bezit. Bij de douane moeten Henk en Ria wederom in een rij staan en kunnen Wendy en Edwin gebruikmaken van een snellere route dankzij de Global Programma. Achter de deuren wachten Wendy en Edwin ze dan ook weer op. Door naar het treintje die ons naar de rental car terminal brengt. Het is druk bij het huurbedrijf Dollar. En hoewel we vooraan staan duurt het nog wel even voordat we aan de beurt zijn. Als de papierwerk is afgerond mogen we naar de garage. Hier kunnen we een auto uit de standaard SUV uitkiezen. Drie mensen schreeuwen meteen, die witte…het is de grootste in de rij. Een Jeep Larendo. Als de auto is geïnstalleerd gaan we snel op weg naar het hotel, Hyatt Place. We krijgen 2 kamers op de 3^de etage. Na een half uurtje om even op te frissen gaan we naar de buurman, Alexanders. Een luxe restaurant met een prachtige uitstraling en heerlijk eten. We bestellen allemaal hamburger met onze eigen wensen en genieten van de omgeving. Als de burger worden geserveerd zijn het enorme schalen met een berg hele dunne frietjes. We smullen allemaal smakelijk en dan is het tijd voor boodschappen. We rijden naar de naastgelegen Target en halen even drinken en andere benodigdheden. Dan is iedereen moe…heel moe van alle indrukken en de lange reisdag. Morgen rijden we naar Orlando :-)